پیش شرط اصلی در ساختار سازی حکومت در ایران، تمرکز زدائی از سیستم سیاسی- اداری ایران، توزیع فضائی/جغرافیائی قدرت سیاسی، توسعه اقتدار و مسئولیت دولتهای محلی، و توسعه اقتدار لایه های پایین تر ساختارحکومتی ایران در سطوح استانی و شهرستانی می باشد. این امر به کوچک سازی جثه حکومت مرکزی (در تهران)، تقویت بعد ستادی حکومت مرکزی، افزایش ظرفیت مسئولیت پذیری اندامهای حکومت مرکزی (وزارتخانه ها) و افزایش توان تخصصی، مشاوره ای، نظارتی،و کنترلی حوزه ستادی وزارتخانه ها و سازمانهای مرکزی ملی منجر می شود.
این دیدگاه برگرفته از سخنرانی مورخ 29 بهمن 1390 می باشد. متن کامل این دیدگاه را در ادامه مطلب می توانید مشاهده کنید.
آرا و نظرات علمی
تبیین فلسفی ساختار حکومت ها بر پایه مؤلفههای جغرافیای سیاسی
این دیدگاه از سخنرانی مورخ 17 بهمن 1390 برگرفته شده است. جهت دریافت فایل این دیدگاه به ادامه مطلب رجوع کنید.
تنگه هرمز، کدام استراتژی: بستن یا نبستن
حدود سه هفته است که در پرتو مناقشات بینالمللی در زمینه تحریم اقتصادی ایران، بحث انسداد تنگه هرمز از سوی برخی مقامات جمهوری اسلامی ایران مطرح شده و به یک مسأله داغ بینالمللی در محافل رسانهای و سیاسی جهان تبدیل گردیده است. که این خود نشان از اهمیت استراتژیک تنگه هرمز در سرنوشت جهان دارد.
طرح انسداد تنگه هرمز موضوع جدیدی نیست و در دهه 1360 هـ .ش(1980م) و در دوران جنگ عراق علیه ایران نیز از سوی برخی مقامات جمهوری اسلامی ایران مطرح گردید که حساسیتها و اقدامات بینالمللی و منطقهای را بههمراه داشت. با توجه به اهمیت موضوع در سرنوشت ایران و جهان، نویسنده را بر آن داشت تا نسبت به واکاوی اجمالی موضوع و بیان اثرات هر کدام از دو استراتژی بستن و یا نبستن تنگه هرمز بپردازد.