آرا و نظرات علمی

تاریخ و مکان ارائه: ۱۰ تیرماه ۱۳۹۲- دانشگاه تربیت مدرس- دانشکده علوم انسانی- سالن استاد شکویی.

بحث امرورز دینامیسم سیاست و فضا میباشد. فضای جغرافیایی و به تبع آن سیاست دائماً به وسیله نیروهای دینامیکی در حال تغییر میباشد، یعنی شرایط استاتیکی ندارند. تصور اینکه فضا ثابت باشد، تصور نادرستی است. به لحاظ زمانی، در زمان کنونی حادث نشده و در گذشته تاریخ بشر همیشه وجود داشته است و در آینده هم وجود خواهد داشت. در واقع دینامیسم فضایی جبر تاریخی است. همیشه بوده و همیشه هم خواهد بود و معنای این حرف این است که هیچ گاه زمان T1 با T2 یکی نخواهد بود.
‎فضای جغرافیایی چیست؟ فضای جغرافیایی، فضای سه بعدی است که قلمرو حیات و مانور انسان است. انسان در این چارچوب زندگی میکند، حرکت میکند و نشو و نما دارد…
برای مطالعه متن کامل سخنرانی به ادامه مطلب رجوع کنید.

تاریخ و مکان ارائه: ۱۹ فروردین ۱۳۹۲- دانشگاه تربیت مدرس- دانشکده علوم انسانی- سالن استاد شکویی.

منظور از فلسفه چیست؟
‎بنیادترین مسئله در هر رشته علمی، فلسفه آن علم میباشد، فلسفه چرایی وجود یک رشته را بیان میکند. دو سؤال ساده در فلسفه علم مطرح میشود: ۱. چیستی؟ ۲. چرایی؟ ماهیت رشته علمی چیست و چرا باید وجود داشته باشد؟ بحث هستیشناسی آن رشته چیست؟ ابتدا باید مشخص کنیم در عالم خارج چه چیزی وجود دارد که آن رشته به آن بپردازد؟ آیا چیزی وجود دارد که به آن بپردازد؟ اگر چیزی وجود دارد آیا ذاتاً به آن رشته مربوط است یا اینکه جنبه اعتباری دارد یا اینکه آن رشته حالت انگلی دارد و از حیات و هستی رشته دیگری استفاده میکند؟ …
برای مطالعه کامل سخنرانی به ادامه مطلب رجوع کنید و فایل pdf را دانلود نمایید.

به بهانه ی ادامه بداخلاقی ها و انکار حقایق، متن ایمیل پاسخ به آقای مجتهدزاده جهت اطلاع علاقمندان بر روی سایت قرار داده می شود.

26  فروردین 1392

جناب آقای دکتر مجتهدزاده
با سلام

به عنوان مطلع، که در جریان تمام مراحل اشتغال بکار شما از بدو شروع به کار تا خاتمه کار در دانشگاه تربیت مدرس می باشد، اعلام می کنم
 که: ” نه استخدام شما در دانشگاه تربیت مدرس حیرت آور بوده و نه اخراج شما از آن شگفت آور“ مشروح آنرا در بند 2 این نامه بخوانید.
اخیرا مطلع شدم که شما اقدام به نگارش مطالبی در وبلاگ خود در رابطه با من کرده اید. آنرا دیدم و ناباورانه خواندم. اولا از نگارش مطالب مزبور برای شما متاسفم. ثانیا آنچه شما نام آنرا رنجنامه گذاشته اید بیشتر به دروغ نامه، افترا نامه و فحش نامه شبیه است تا رنجنامه. ثالثا، شما در زمستان سال 1390 متن ایمیلی را بصورت شخصی برایم فرستادید و شبیه چنین مسایلی را البته بطور مختصر در باره افرادی از جمله دکتر صفوی، مطرح کرده بودید و در ضمن مرا تحت تاثیر آنها قلمداد کرده و از همکاری با آنها برحذر داشته بودید و تهدید کرده بودید که اگر چنین و چنان، مسائل را به رسانه های بین المللی خواهم کشاند. من نامه مزبور و اظهارات شما را جدی نگرفتم و فکر نمی کردم روزی واقعا با آبروی افراد در رسانه ها بازی کنید. رابعا برای روشن شدن شما و سایر کسانیکه نوشته های شما را خوانده اند، موارد زیر را یادآور می شوم. هر چند با روحیه ای که در شما سراغ دارم  نه تنها ممکن است آنها را انکار کنید بلکه احتمالا آنرا تبدیل به ابزار نگارش ناسزاگوئی مجدد و دروغ پراکنی خواهید کرد.

:: این مقاله در “همایش ملی جغرافیای سیاسی کاربردی” در تاریخ 18 مهر 1391 که در تهران برگزار شد، ارایه گردیده است.

کشور (State) به عنوان موضوع اصلی در جغرافیای سیاسی حداقل از سه مولفه اساسی تشکیل شده است که عبارتند از: سرزمین، ملت، نظام سیاسی یا حکومت. سرزمین در حکم زیستگاه مشترک ملت و قلمرو جغرافیایی برای فرمانروایی حکومت است. ملت مجموعه انسانهای همبسته و مقیم در قلمرو سرزمین و برخوردار از حق آب و گل و تابعیت است که از سوئی مالک و صاحب اختیار سرزمین و از سوئی دیگر منشا تشکیل حکومت و تعیین کننده چگونگی آن برای حاکمیت بر سرزمین است. حکومت یا نظام سیاسی انعکاس فرآیند سازمان یابی سیاسی ملت در قلمرو جغرافیایی کشور است که فلسفه آن ملت، هم از حیث منشا تشکیل و تاسیس و هم از حیث ماموریت در اداره امور کشور و ملت و نیز حفظ موجودیت آن و نیز تامین نیازهای مادی و معنوی ملت می باشد. بنابراین ملت و سرزمین به عنوان واقعیتهای پایدار از موقعیت زیربنائی، و حکومت از موقعیت روبنائی برخوردارند.

این مقاله سیاست مزبور را از دید منافع ملی ایران نقد کرده و ضمن بیان تعارض‌ها، پیشنهاداتی را برای اصلاح و بهینه‌سازی آن ارائه می‌دهد.
جهت مشاهده متن کامل این دیدگاه بر روی ادامه مطلب کلیک کنید.

پیش شرط اصلی در ساختار سازی حکومت در ایران، تمرکز زدائی از سیستم سیاسی- اداری ایران، توزیع فضائی/جغرافیائی قدرت سیاسی، توسعه اقتدار و مسئولیت دولتهای محلی، و توسعه اقتدار لایه های پایین تر ساختارحکومتی ایران در سطوح استانی و شهرستانی می باشد. این امر به کوچک سازی جثه حکومت مرکزی (در تهران)، تقویت بعد ستادی حکومت مرکزی، افزایش ظرفیت مسئولیت پذیری اندامهای حکومت مرکزی (وزارتخانه ها) و افزایش توان تخصصی، مشاوره ای، نظارتی،و کنترلی حوزه ستادی وزارتخانه ها و سازمانهای مرکزی ملی منجر می شود.
این دیدگاه برگرفته از سخنرانی مورخ 29 بهمن 1390 می باشد. متن کامل این دیدگاه را در ادامه مطلب می توانید مشاهده کنید.

این دیدگاه از سخنرانی مورخ 17 بهمن 1390 برگرفته شده است. جهت دریافت فایل این دیدگاه به ادامه مطلب رجوع کنید.