1. در عرصه معرفت علمی روحیه و توان انتقادی داشته باشید؛ بدین معنا که هر گزاره ای که مدعی علمی بودن است را به صورت درجا و کامل قبول نکنید. به درون مطالب گفته شده بروید و آن­را تحلیل کنید، جنبه های درست و یا حقیقی و واقعی آنرا مشخص کنید.  نقاط قوت و سازندۀ علمی آن و همین­طور نقاط منفی و نادرست مطالب را دربیاورید و نظر بدهید. اگر خودتان هم ایده­ای علمی برای اضافه کردن به آن مطلب دارید این کار را انجام دهید. نقد علمی برای سالم سازی ساحت علم و کهکشان معرفت بشری از نادرستی ها و خرافات علمی که حقیقت و واقعیت ندارند لازم است. برگردان یا ترجمه آثار علمی نیز بالذات چیز بدی نیست. اما در آن متوقف شدن و نقد نکردن و به چالش نکشیدنشان از نظر علمی مطلوب نیست. باید شهامت ساختارشکنانه و منتقدانه آثار علمی را، البته با حفظ احترام به صاحبانشان، داشته باشیم. هیچ زمانی به خاطر مقامِ بالایِ صاحبان آثار علمی، از نقد مستدل و مستند آثارشان پرهیز نکنید. اما حواستان باشد که نقد، نقدِ علمی باشد. رویکرد انتقادی و نقد علمی باعث پاک شدن عرصه علم و معرفت بشری از خرافات علمی یا گزاره های وهمی و شبه علم می شود. گزاره هایی که در جهان خلقت و زندگی بشر حقیقت و واقعیت ندارند و باعث توسعه جهل و گمراهی انسانها می شوند.
   

دولت محلي به عنوان نهاد و سازو کار اجرایی برای اداره امور محلی را براساس تعاریف و تلقی های مختلف، می توان در چهار الگو به شرح فایل پیوست سطح بندی کرد.

اصطلاح هارتلند را ظاهرا اولین بار سر هلفورد مکیندر جغرافیدان انگلیسی در آغار قرن بیستم (1904) و با موضوع و نقش ژئواستراتژیک وضع کرد، و از لحاظ مکانی آنرا بر فضای جغرافیایی بین ارتفاعات اورال، البرز-هندوکش، سیبری و اقیانوس منجمد شمالی تطبیق داد. از آن زمان تا کنون هارتلند بلحاظ موضوعی و مکانی دچار تغییر و تحول بوده است.

هارتلند به معنی قلب زمین، به لحاظ مفهومی عبارت است از مکان و فضای جغرافیایی پر قدرت در سطح کره زمین، که یک یا چند امر جهانی، و یا سیاست جهانی به آن پیوند خورده باشد. به عبارتی هارتلند مکان و فضای جغرافیایی برخوردار از پتانسیل قدرت است که حاوی یک یا چند ارزش یا صفتی است که کارکرد جهانی و کروی دارد. بنابراین هارتلند از حیث زمانی و مکانی و حتی موضوعی، ناپایدار و متغییر است.

مکان و فضای جغرافیایی چارچوبی تصوری از خود، برای انسانها ایجاد می کند. تصوری از هویت و خودِ متفاوت از دیگری که در درون ظرفِ مکان و فضای جغرافیایی شکل میگیرد. این عامل نیرو و انرژی الزم را برای مهر و عاطفه مکانی/فضایی نسبت به زادگاه و زیستگاه و نیز حس وطن دوستی و ملت گرایی و کشور دوستی در انسانها ایجاد می کند. چنین احساسی سرچشمه ایجاد یک نیروی سیاسی قوی برای مکان گرایی، محلی گرایی و نهایتا ملی گرایی یا ناسیونالیسم می باشد. نیرویی که به انسجام و اتحاد افراد ساکن در مکان، فضا و کشور یا ملت کمک کرده و علت وجودی کشور را ایجاد می کند…

برای دریافت فایل سخنرانی به ادامه مطلب رجوع کنید.

این متن براساس سخنرانی در نشست مقدماتی بررسی مسئله انتقال پایتخت که در 6 اسفند 1392 در دانشگاه تربیت مدرس برگزار شد تدوین گردیده است.

برای مشاهده آن به ادامه مطلب رجوع کنید.

یکی از ویژگی­های سیستم­های ژئوپلیتیـکی، عضویت متکثر و متداخل اعضا می­باشد. اعضای هر سیستمی منحصراً در آن سیستم عضو نیستند. به عبارتی وفاداری های خود را تنها در یک سیستم منطقه ای یا جهانی تعریف و یا به آن منحصر نمی­کنند. هر عضو یا کشور در سیستم، می­تواند به طور همزمان و بر پایه مبانی جغرافیایی هویت­ساز خود در چند سیستم منطقه­ای و یا جهانی عضو باشد. در این صورت در هر سیستمی کشور عضو تعهدات و الزامات و فرصت­های خاص خود را خواهد داشت. در این حالت کشورهای عضو برای ایجاد تعادل و تعامل بین تعهدات و فرصت­ها در سیستم­های مختلف و بعضاً متعارض، و سازگاری آنها با ارزش­ها و منافع­ملی خود دچار مشکل می­باشند…

ملت يک مجموعه انسانهای بهم وابسته ای است که در چارچوب جغرافیایی کشوری معین و با مرزهای مشخص ساکن و مقیم هستند.

اين مجموعه انسانها بايد داراي يک نوع همنوايي و همدلی باشند. همنوايي و همدلي در شرايطي به وجود مي‎آيد که يک نوع رابطه اجتماعي بين مجموعه انسانهاي ساکن در سرزمين برقرار شود و نوعی گروه اجتماعی شکل بگیرد که بطور همزمان احساس وابستگی مکانی- فضایی با فضای جغرافیایی زیستگاه خود نیز داشته باشد.